_ Untitled (20110 - 2011) is het eerste
werk in de nieuwe collectie van Max Jungblut, waarin hij de relatie tussen
natuur, ambacht en interieur ontwerp onderzoekt. Het werk baseert zich op de
principes van de andere stukken binnen de collectie, waarbij oude panlatten op innovatieve
manieren worden ingezet om hun betekenis en functie te adresseren, te evalueren
en te herdefiniëren. Dit specifieke werk kan gezien worden als een
weerspiegeling van de langdurige zoektocht naar een nieuwe esthetiek waarin de
natuur wordt gezien als zowel grondstof en eindproduct van kwalitatief
hoogstaande objecten.
Het werk Untitled incorporeert de zoektocht naar een nieuwe esthetiek binnen zijn structuur, die zelf geconstrueerd werd rondom het verhaal van een reis. De spanning tussen het robuuste karakter van het werk en de vluchtigheid van het fijnmazige lijnenspel dat het werk kenmerkt, vertelt een verhaal van ontdekking en ontwikkeling, waarbij ideeën de kans krijgen om zich organisch te ontwikkelen. De lijnen van deze tafel komen samen, maken contact, verwijderen zich van elkaar en volgen wederom hun eigen weg, om nadien elkaar mogelijkerwijs weer te kunnen vinden.
In een dubbele spiegeling van de methode van de ontwerper wordt de functionaliteit van de materialen in hun nieuwe gedaante wederom bevraagd. Waar deze materialen ooit tot de natuur behoorden, werden ze in industriële processen gebruikt voordat ze uiteindelijk op de werktafel van de ontwerper belandden. Normaliter weggegooid als oud vuil, werden ze binnen het ambachtsproces omgevormd tot designobjecten, waardoor de kloof tussen de ambacht van het werkproces van Max Jungblut en hun initiële industriële karakter gedicht lijkt te worden. Met de introductie van het raster van lijnen en connecties wordt echter wederom de vraag opgeworpen of deze objecten alleen geëvalueerd kunnen worden op hun bruikbaarheid of dat hun experiëntele waarde ook een rol speelt in het proces waarin hun betekenis wordt gecreëerd. Op deze manier worden het ook objecten die verder reiken dan een eenduidige doelmatigheid; het werk activeert zowel de herinnering als de interpretatie, waardoor het meerdere vormen aan kan nemen en meerdere verhalen kan vertellen.
Naast het adresseren van de grens tussen functionaliteit en artistieke ervaring gaat het werk nader in op de specifieke interesse binnen de collectie om de kloof tussen het private domein en het publieke domein - hier opgevat als de natuur - te dichten. Introduceert het werk de natuur binnen het domein van het interieur of andersom? Op deze wijze geeft het werk uitdrukking aan het verlangen om het ontwerpproces dichter bij meer natuurlijke processen te brengen en introduceert het een plek waar deze domeinen elkaar mogelijkerwijs kunnen ontmoeten.
Het werk Untitled incorporeert de zoektocht naar een nieuwe esthetiek binnen zijn structuur, die zelf geconstrueerd werd rondom het verhaal van een reis. De spanning tussen het robuuste karakter van het werk en de vluchtigheid van het fijnmazige lijnenspel dat het werk kenmerkt, vertelt een verhaal van ontdekking en ontwikkeling, waarbij ideeën de kans krijgen om zich organisch te ontwikkelen. De lijnen van deze tafel komen samen, maken contact, verwijderen zich van elkaar en volgen wederom hun eigen weg, om nadien elkaar mogelijkerwijs weer te kunnen vinden.
In een dubbele spiegeling van de methode van de ontwerper wordt de functionaliteit van de materialen in hun nieuwe gedaante wederom bevraagd. Waar deze materialen ooit tot de natuur behoorden, werden ze in industriële processen gebruikt voordat ze uiteindelijk op de werktafel van de ontwerper belandden. Normaliter weggegooid als oud vuil, werden ze binnen het ambachtsproces omgevormd tot designobjecten, waardoor de kloof tussen de ambacht van het werkproces van Max Jungblut en hun initiële industriële karakter gedicht lijkt te worden. Met de introductie van het raster van lijnen en connecties wordt echter wederom de vraag opgeworpen of deze objecten alleen geëvalueerd kunnen worden op hun bruikbaarheid of dat hun experiëntele waarde ook een rol speelt in het proces waarin hun betekenis wordt gecreëerd. Op deze manier worden het ook objecten die verder reiken dan een eenduidige doelmatigheid; het werk activeert zowel de herinnering als de interpretatie, waardoor het meerdere vormen aan kan nemen en meerdere verhalen kan vertellen.
Naast het adresseren van de grens tussen functionaliteit en artistieke ervaring gaat het werk nader in op de specifieke interesse binnen de collectie om de kloof tussen het private domein en het publieke domein - hier opgevat als de natuur - te dichten. Introduceert het werk de natuur binnen het domein van het interieur of andersom? Op deze wijze geeft het werk uitdrukking aan het verlangen om het ontwerpproces dichter bij meer natuurlijke processen te brengen en introduceert het een plek waar deze domeinen elkaar mogelijkerwijs kunnen ontmoeten.